ШИНЭ БИЧЛЭГҮҮД
// Сутайн суран хөхүүд - бодрол, хүүрнэлүүд
my ideas
my ideas
хүн бүрийг завьжуулах төсөл pareni*
Бичигдсэн огноо: 2007-08-14
...Цахлай шувуудын нисэж байгаагаас харахад өнөөдөр далай дөлгөөн, тогтуун байгаа бололтой. Яг ийм нам гүмийн дунд хөлөг онгоцны булангийн энэ жижигхэн зайд бодлогоширч суугаад ажиллах нь надад таатай байдаг юм… Гэхдээ энэ тухайгаа тэдэнд хэлэхгүй ээ, дахиад л шоолуулна, төвөг. Завины тухайд бол бүр ч үгүй. Хэнд ч, хэзээ ч… Анх нэг ой гарантай байхдаа л би нүдээ нээсэн байхаа... Даанч хамгийн тэнэг нь би тэр үед, анх нүдээ нээхэд маань яг юу харагдсаныг санадаггүй ийн... Лавтайяа аав, ээж хоёр маань л хоёулаа нүүрэн дээр минь тонгойчихсон эрхлүүлж байсан байж таараа даа.
Ээжээрээ баасаа хусуулж, ааваараа баба болгосон даавуугаа угаалгасаар Баянмөнх өсөж өндийсөн, эмнэг морьдыг сургаж, эрх танхил айлын охинд сэтгэл алдарч, эсэн бусийн шүлэг эрээчсээр бие маань торниж Гүрээ ахын хэлснээр Баянаа-гийн “хун санаа” түүний дотор боломжийн төвхнөж авсаан...
Яг тэр үеэр “Цаг хугацаа” гэдэг шазруун, тууштай, зальтай муу авгай намайг мөрдөж, мөшгөсөөр, насыг маань хуруу даран тоолсоор яваад “Амьдрал” далайд аялах хөлөг онгоцны тасалбар болох хугацаагүй аялалын зарлан дуудах бичгийг хүрэмний маань халаасанд сэмхэн шургуулж амжсан юм даа. Хэдийгээр тэр авгайд зэвүү хүрсэн ч дотроо бол сэмхэн догдолсоор байснаа нуугаад яах вэ. Яг л Гүрээ (энэ удаад сансрын баатар Гүрээ нь) ахын нислэгийн өмнө нойр нь ч хүрэлгүй ааруул хүлхэж хэвтсэн од, сартай шөнүүдийнх шиг...
Яалт ч үггүй л явж очоод суулаа даа. Энхрий хайрт Даланзадгад минь, эмээ минь, Зуун, Дунд, Баруун сайхан хайрхан-ууд минь, Анх удаа архи уугаад булан уруу нь шээж байсан борцны пинг-ууд минь баяртай!
Нүсэр том уурын яндангууд, тэдгээрээс олгойдох утаа униар, нүргэлэх дуу чимээ... Чих дөжирмөөр, залхмаар... Зогсоо зайгүй зөрөн өнгөрөх гунигтай, нулимстай, жартгар, онигор нүднүүд, монхор, шонхор, хавтгай навтгар хамарнууд... Дарс, давстай хоолны үнэр холилдож үнэртэх нь энүүхэнд... Аварга, алуурчин, харгис хөлөг онгоц. Тавцан дээр чихцэлдэж зогсоход далай тэртээ алсад харагдана, заримдаа харагдахгүй. Энэ хөлөг онгоцонд ганцаархнаа би дургүй юм биш ээ. Тэд ч бас надтай санал нэгддэг. Би анхны өдөр өө л тэдэнтэй танилцсан юм, давгүй л залуучууд. Аан тийм бас нэг хөөрхөн охин бий. Хөөрхий тэр охин хэлгүй, төрөлхийн л тийм гэсэн байхаа. Тэд бас надад энэ хөлөг онгоцон дээр нэг орон дээр нэг л хун унтдаг, тавцан дээрээс нь далай сайхан харагддаг, бүр оройн хоолоо идэхдээ хүмүүс нь гараа угааж, хувцсаа сольж ирдэг давхар байдаг тухай, ондоо олон давхаруудын тухай, хаая далай шуурга дайрахад усан цэргүүд хэрхэн яаж тэмцдэг тухай зэрэг олон зүйлийг ярьж өгсөөн... …Нэг, хоёр… Далбааны доор нийт гурван давирхайдсан шургааг. Сэлүүрийн суурь үзүүрт хүндрүүлэгч хийгээд, сэмэрч хугарахаас нь сэргийлж эмжих хэрэгтэй… Мэдээж манантай үед гэрэл гаргахаар тооцоолж дэнлүү өлгөх тохиромжтой газрыг сонгох хэрэгтэй… Яг л миний төсөөлж байсан шиг… Уг нь сэлүүрдэх хэсгийн сандлыг өндөрхөн хийвэл сайхан харагдана даа… Гэвч яая гэх вэ, завины тэнцвэртэй байдал хамгаас чухал юм хойно… Завины үзүүрийн энэ хажуу хэсэгт нь цагаан будгаар “Чш ш ш шшш… Тэр энд бодлогошрон хөвж явна…” гэж бичнэ. Яг л Урсус өвгөн өөрийн явуулын циркийн хөсгөн дээр “Гүн ухаантан Урсус явж байна!” гэж бичсэн шиг. Эсвэл зүгээр л “ Аниргүйн эрх чөлөө” гээд биччихдэг ч юм билүү… Төсөөлөгдөж байнаа… Нам гүм… Далай… Хоёр цахлай шувуу, яг л өнөөдрийнх шиг тэнгэр…
Нийт 1093 удаа уншигдсан | 1 сэтгэгдэлтэй
RSS тандагч
Сэтгэгдэл бичих